Ik weet opeens weer waarom ik nooit Nigels verhalen heb gelezen. Dat joch is echt triest en totaal niet een karakter wat ik leuk vind.

Ja je zit de hele tijd op de bank, ja, je moet verdediger worden. Oh boehoe, dat is het leven, jochie.

Maar praktisch het hele boek gaat over hoe triest hij het vindt dat hij niet middenvelder is geworden, dat hij de hele tijd aan de kant zit en af en toe hebben we ook nog eens het Oh Fleur gedoe.

Ik blijf wel lekker bij de Fleur boeken, die zijn veel leuker.